iView
Μια από τις ξεχωριστές βραβεύσεις στην χθεσινή εκδήλωση της ΕΠΣ Αχαϊας, ήταν και αυτή στην ιστοσελίδα PatraGoal, για το εξαιρετικό αφιέρωμα-αυτοψία που είχε κάνει τα προηγούμενα Χριστούγεννα με τα “Γηπεδα-Φαντάσματα” της Αχαϊας.
Το άρθρο και την όλη αυτοψία είχαν επιμεληθεί οι Αποστόλης Νικολόπουλος και Κώστας Αγοράκης, σε μια ιδέα που είχαν ως απωθημένο να πραγματοποιήσουν, οι οποίοι γύρισαν σε όλα τα εγκατελειμένα γήπεδα του Νομού της Αχαϊας (31 στο σύνολο) και κατέγραψαν με βίντεο και φωτογραφίες από drone, πως αυτά είναι παρατημένα σήμερα και στέκουν σαν “φαντάσματα στον χρόνο”.
Την πρόταση για την βράβευση του άρθρου είχαν κάνει οι Κώστας Ντάσιος (Θράκας) και Νίκος Κολώνης προς την ΕΠΣ Αχαϊας, με το αίτημα να γίνεται δεκτό από τα υπόλοιπα μέλη.
Το βραβείο παρέλαβε στην εκδήλωση ο ιδιοκτήτης του Patragoal Αποστόλης Νικολόπουλος, από τον νέο αρχιδιαιτητή Γιώργο Παπαδόπουλο, ενώ το αφιέρωσε στην μητέρα του Κωνσταντίνα, που έφυγε πριν 16 μήνες από την ζώη.
Ας θυμηθούμε και πάλι αυτό το εξαιρετικό αφιέρωμα που είχε γίνει και το οποίο ήταν σε δύο ολοκληρωμένα μέρη, μαζί με το βίντεο 44 λεπτών από τις εικόνες με drone επάνω από τα 31 γήπεδα-φαντάσματα
Επιμέλεια : Αποστόλης Νικολόπουλος – Κώστας Αγοράκης (για το Patragoal.Gr)
Εκμεταλλεύομενοι την αγωνιστική απραξία λόγω των εορταστικών ημερών, αποφασίσαμε ως PatraGoal να κάνουμε μια όμορφη βόλτα στα ξεχασμένα γήπεδα της Αχαΐας, που εδώ και πολλά χρόνια μοιάζουν και στέκουν σαν “φαντάσματα”, περιμένοντας κάτι να τους δώσει και πάλι ποδοσφαιρική ζωή.
Η αλήθεια είναι ότι παρά το ηλιόλουστο των ημερών σε μια χειμωνιάτικη εποχή, φτάνοντας στο καθένα ξεχωριστά, σκοτείνιαζε μέσα μας κάτι, συννέφιαζε ο εαυτός μας από θλίψη, για κάποιους αγωνιστικούς χώρους που έχουμε περάσει μερικά από τα πιο ωραία μας ποδοσφαιρικά χρόνια. Τέρματα σκουριασμένα και χωρίς δίχτυα, αποδυτήρια σπασμένα και εγκαταλελλειμένα, λες και από πάνω τους πέρασε ο φονικότερος σεισμός. Μερικά από αυτά χωρίς καν αποδυτήρια και τέρματα, δεν θύμιζαν σε τίποτα ότι κάποτε εκεί γινόντουσαν αγώνες. Κάποια σε καλύτερη κατάσταση, που με ένα μικρό ενδιαφέρον από κάποιους του χώρου, μπορούν να ζωντανέψουν ξανά.
Σε πολλά από αυτά, δεν υπάρχουν πλέον ούτε οι ομάδες που τα χρησιμοποιούσαν ως έδρα. Ένα ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο “γειτονιάς” που αργοσβήνει μέρα με την μέρα, με αποτέλεσμα τα παιδιά μας να μεγαλώνουν με άλλα ενδιαφέροντα, σίγουρα πιο βλαβερά για την υγεία τους.
Κάτω από αυτή την θλίψη που αντικρίσαμε στα περισσότερα από αυτά, βρήκαμε το θάρρος να τα φωτογραφίσουμε και να τα βιντεοσκοπήσουμε μέσα από το ολοκαίνουργιο Drone μας, έτσι ώστε να μοιραστούμε μαζί σας αυτό το συναίσθημα.
Διανύσαμε αρκετά χιλιόμετρα, φτάσαμε από τα Μελίσσια και την Κάτω Πτέρη Αιγιαλείας μέχρι και την Απιδεώνα, το Μαζαράκι Αχαϊας και το Σταυροδρόμι, ώστε να δούμε την κατάσταση όλων σχεδόν των γηπέδων. Καταφέραμε μέσα σε 4 μέρες αυτοψία να φτάσουμε τον αριθμό των 31 γηπέδων, σε ένα πλήρες πλέον ρεπορτάζ που σχεδόν κάλυψε όλο το φάσμα του Νομού Αχαϊας.
Δείτε λοιπόν στο βίντεο που ακολουθεί (βάλτε την ανάλυση σε 2Κ), εντυπωσιακές λήψεις πάνω από αυτά τα 31 γήπεδα που στέκονται πλέον σαν “σκιές στον χρόνο”.
Γήπεδο Σαγεϊκων
Το ιστορικό γήπεδο του πέντε φορές πρωταθλητή Αχαΐας Εθνικού Σαγεϊκων, αποτελούσε ένα γήπεδο στολίδι για την περιοχή, το οποίο φιλοξένησε αγώνες Γ’ Εθνικής κατηγορίας, με τον Εθνικό να γίνεται γνωστός σε όλες τις άκρες της Ελλάδας. Εδώ και μερικά χρόνια η ομάδα δεν υπάρχει, το γήπεδο βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, εγκαταλελλειμένο στην μοίρα του και στους “γείτονες” του, αποτελώντας ακόμα και εστία μόλυνσης. Μόνο κρίμα και ντροπή για ένα από τα ομορφότερα γήπεδα που είχε η Δυτική Αχαΐα.
Γήπεδο Λεύκας
Το γήπεδο του Ηρακλή Λεύκας, ενός σωματείου από τα πιο οργανωμένα και καλύτερα της Πάτρας, εδώ και πολλά χρόνια παραμένει ανενεργό, όπως άλλωστε και η ομάδα που έχει πάνω από 15 χρόνια να αγωνιστεί στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της Αχαΐας. Το μόνο που θυμίζει γήπεδο είναι το ένα τέρμα που έχει μείνει προς την μεριά του μικρού δρόμου με τις ελιές, αλλά τουλάχιστον είναι πλέον περιφραγμένο και όχι “ξέφραγκο αμπέλι”.
Γήπεδο “Τιτάν” Αραχωβιτίκων
Ένα γήπεδο που πολλοί ίσως να μην το γνωρίζουν. Ένα μικρό “στολίδι” ανάμεσα στα δέντρα του εργοστασίου του Τιτάν στο Δρέπανο, όπου για κάποια χρόνια γινόντουσαν αγώνες του ερασιτεχνικού και το χρησιμοποιούσε σαν έδρα η Αναγέννηση Ψαθοπύργου. Μιλάμε για τουλάχιστον μια εικοσαετία και βάλε πίσω στον χρόνο. Και όμως, το γήπεδο παραμένει εκεί, είναι περιφραγμένο με αρκετό χορταράκι, σε ένα μαγευτικό μέρος. Ίσως να χρησιμοποιείται από τους εργαζομένους του “Τιτάν” για να ξεσκάνε με λίγη μπαλίτσα. Πανέμορφο έστω και σε αυτή την κατάσταση.
Γήπεδο Βουπρασίου
Στα όρια του Νομού Αχαϊας με αυτόν της Ηλείας, υπάρχει το γήπεδο του Βουπρασίου, το οποίο εδώ και χρόνια έχει και αυτό ερημώσει, αφού η ομάδα του χωριού δεν υπάρχει πλέον. Ένα γήπεδο που για ένα διάστημα το χρησιμοποιούσε και ως έδρα ο Ατρόμητος Λάππα, ενώ πολλές φορές εξυπηρέτησε και την ομάδα της Παναχαϊκής για προπονήσεις, αφού διέθετε εξαιρετικό χλοοτάπητα.
Γήπεδο Καμινίων
Θλίψη πραγματικά μας προκάλεσε η κατάσταση που βρίσκεται το γήπεδο των Καμινίων, το οποίο είναι εντελώς εγκαταλελλειμένο και δεν θυμίζει αυτό το όμορφο γήπεδο στο ύψος της πλαγιάς, δίπλα από την Εθνική Οδό Πατρών-Πύργου. Χορτάρια πάνω από ένα μέτρο, τα αποδυτήρια σε άθλια κατάσταση, σε ένα γήπεδο που είχε όλα τα φόντα να γίνει πολύ όμορφο λόγω της θέσης του αλλά και λόγω του μήκους του. Μαζί με αυτό, έχει πλέον σβήσει και η ομάδα, με την ελπίδα να επανέρθουν κάποια στιγμή παρέα και οι δύο.
Γήπεδο Ζαβλανίου
Ένα από τα ιστορικότερα γήπεδα της Πάτρας και της συνοικίας Ανθούπολης-Ζαβλανίου, στο οποίο έζησε μεγάλες στιγμές η τρομερή ομάδα του Ζαβλανίου που σάρωσε τα πρωταθλήματα στην Αχαΐα και συμμετείχε και στο πρωτάθλημα της Δ’ Εθνικής. Τίποτα πλέον δεν θυμίζει στο μέρος, ότι εκεί υπήρχε ένα από τα ιστορικότερα γήπεδα της περιοχής, που έζησε μεγάλους αγώνες. Μόνο το ένα τέρμα στέκει προς το μέρος των αποδυτηρίων, τα οποία ούτε και αυτά υπάρχουν.
Γήπεδο Ρωμανού “Μάκης Ηλιόπουλος”
Στους πρόποδες του Παναχαϊκού, στο χωριό Ρωμανός, υπάρχει αυτό το πανέμορφο μικρό γήπεδο της περιοχής, χτισμένο σε ένα πολύ όμορφο σημείο κάτω από το βουνό και δίπλα από την ρεματιά. Η έδρα της ομάδας του χωριού, το οποίο φέρει το όνομα του αδικοχαμένου νεαρού τερματοφύλακα της ομάδας Μάκη Ηλιόπουλου, που έφυγε τόσο πρόωρα από την ζωή το 1999. Ενός από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην θέση του τερματοφύλακα που έβγαλε ο Νομός Αχαΐας και που θα μπορούσε να παίξει πολύ ψηλά. Εδώ και μερικά χρόνια η ομάδα δεν υπάρχει, ενώ περισσότερα χρόνια και από αυτήν παραμένει ανενεργό το γήπεδο. Ακούστηκε ότι κάποια στιγμή θα έμπαινε συνθετικός χλοοτάπητας και θα έπαιρνε και πάλι ζωή. Μικρές βελτιώσεις χρειάζεται για να γίνει και πάλι γήπεδο που θα φιλοξενεί αγώνες.
Γήπεδο Ψαθόπυργου
Το γήπεδο Ψαθοπύργου αποτέλεσε την φυσική έδρα της Αναγέννησης Ψαθοπύργου, η οποία από φέτος αποχώρησε και αυτή από τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα της Αχαΐας. Ένα γήπεδο με εξαιρετικά αποδυτήρια, ανενεργό πλέον για τουλάχιστον 15 χρόνια, αφέθηκε και αυτός εντελώς στην μοίρα του. Ούτε τα τέρματα δεν υπάρχουν να θυμίζουν ότι εκεί ήταν γήπεδο, ενώ και η περίφραξη του γηπέδου έχει εξαφανιστεί. Εξακολουθούν να είναι εκεί τα αποδυτήρια, που για την εποχή τους ήταν από τα καλύτερα του Νομού. Κάποια στιγμή ακούστηκε ότι το γήπεδο θα φτιαχτεί, αλλά έμεινε και αυτό όπως τόσα άλλα σε αυτή την χώρα. Κρίμα για ένα γήπεδο που θα μπορούσε να είναι πανέμορφο.
Γήπεδο Λουσικών
Εδώ και πολλά χρόνια παραμένει ανενεργή στα ερασιτεχνικά δρώμενα η ομάδα της Νίκης Λουσικών, μαζί της και το γήπεδο που βρίσκεται μέσα στο χωριό της Δυτικής Αχαΐας. Ένα μικρό στολίδι της περιοχής, με αποδυτήρια αλλά και κερκίδες, στέκει και αυτό σαν “φάντασμα” περιμένοντας να αναστηθεί μια μέρα και να δώσει χαρά στους φίλους της ομάδας αλλά και της περιοχής.
Γήπεδο Δρεπάνου
Ένα ακόμα γήπεδο που αποτελεί θλίψη να μένει ανεκμετάλλευτο, σε ένα πολύ ωραίο σημείο στην περιοχή του Δρεπάνου, με καλά αποδυτήρια και αρκετό χώρο για στάθμευση. Εδώ και πολλά χρόνια δεν γίνονται εκεί αγώνες, με αποτέλεσμα σιγά σιγά να αφήνεται και αυτό στην μοίρα των υπολοίπων, ενώ και η ΑΕ Δρεπάνου που είναι η φυσική της έδρα, εδώ και δύο χρόνια δεν συμμετέχει στα πρωταθλήματα.
Γήπεδο Καστριτσίου
Ανενεργό και χωρίς ζωή εδώ και αρκετά χρόνια και το γήπεδο Καστριτσίου, όπου χρησιμοποιούσαν ως έδρα το Άνω Καστρίτσι και η Φλόγα Κάτω Καστριτσίου. Το Άνω Καστρίτσι εδώ και 3 χρόνια αποσύρθηκε από τα πρωταθλήματα, ενώ η Φλόγα Κάτω Καστριτσίου συμμετέχει στο πρωτάθλημα της Γ’ Κατηγορίας. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσει και αυτό το γήπεδο να επανέλθει.
Γήπεδο Κρίνου
Σε σχετικά καλή κατάσταση το γήπεδο του Κρίνου, το οποίο αν υπάρχουν οι προυποθέσεις να τοποθετηθεί συνθετικός χλοοτάπητας, θα αποτελέσει μια πολύ ωραία έδρα για την ομάδα του χωριού. Τουλάχιστον το συγκεκριμένο γήπεδο που επισκεφθήκαμε δεν μας προκάλεσε θλίψη και μπορεί κάποια στιγμή να το δούμε να παίρνει και πάλι ποδοσφαιρική ζωή.
Γήπεδο Σουλίου
Ότι ισχύει για το γήπεδο του Κρίνου, αντικρίσαμε και στο Σούλι και στην φυσική έδρα του Παναχαϊκού. Με μικρές βελτιώσεις και συνθετικό χλοοτάπητα, μπορεί ο Παναχαϊκός να το εκμεταλλευτεί και το κάνει πολύ όμορφο. Δίπλα από το μεγάλο γήπεδο υπάρχει το γηπεδάκι μικρών διαστάσεων για τις ακαδημίες της ομάδας.
Γήπεδο Βασιλικού
Στον επαρχιακό δρόμο της 111, λίγο μετά την διασταύρωση Κουρλαμπά, υπάρχει το γήπεδο του Βασιλικού, λίγο έξω από το χωριό. Μέχρι και πέρσι η ομάδα του χωριού συμμετείχε στα πρωταθλήματα της Αχαΐας, κάτι που δεν συμβαίνει και φέτος. Το γήπεδο πάντως παραμένει αρκετά χρόνια ανενεργό, πληρώνοντας και αυτό το γεγονός ότι είναι ξερό και χρειάζεται συνθετικό χλοοτάπητα. Μικρές βελτιώσεις μαζί με τον τάπητα, θα μπορούσαν να το κάνουν ένα μικρό στολίδι για την περιοχή.
Ένα πανέμορφο γήπεδο στην περιοχή του Λόγγου Αιγιαλείας, το οποίο ήταν η φυσική έδρα του Άρη Λόγγου και το χρησιμοποιούσαν και άλλες ομάδες των κοντινών περιοχών. Μεγάλο και ωραίο γήπεδο σε διαστάσεις, καλά αποδυτήρια για την εποχή του, έμεινε και αυτό μετά το τέλος του Άρη Λόγγου, να στοιχειώνει σαν “φάντασμα” την περιοχή. Χορτάρια που φτάνουν το μισό μέτρο καλύπτουν την είσοδο του γηπέδου, με τα τέρματα να έχουν μείνει εκεί σκουριασμένα να θυμίζουν και αυτά ότι κάποτε εκεί υπήρχε γήπεδο.
Γήπεδο Κάτω Πτέρης
Ίσως το γήπεδο με την καλύτερη θέα σε ολόκληρη την περιοχή της Αχαΐας. Ένας αγωνιστικός χώρος σχεδόν στην κορυφή του βουνού, επάνω από το χωριό της Κάτω Πτέρης, το οποίο βρίσκεται 15 περίπου χιλιόμετρα πάνω από την περιοχή του Αιγίου. Μέχρι και έλατα συναντήσαμε εκεί, σε έναν χώρο που είναι κρίμα να μην χρησιμοποιείται, αν και λόγω των λιγοστών κατοίκων του χωριού, δεν μπορεί να υπάρξει τοπική ομάδα. Το γήπεδο είναι περιφραγμένο, με αρκετά συμπαθητικά αποδυτήρια, τουαλέτα και κυλικείο, ενώ δίπλα ακριβώς υπάρχει ένα εκκλησάκι, σε ένα πολύ γραφικό και όμορφο μέρος, κυριολεκτικά στην φύση.
Γήπεδο Μελισσίων
Το πιο απομακρυσμένο γήπεδο που επισκεφτήκαμε, δίπλα ακριβώς από τον ποταμό Σελινούντα, γύρω στα 20 χιλιόμετρα πάνω από το Αίγιο. Ένα γήπεδο που αρκετός κόσμος πιθανόν να μην γνωρίζει ότι υπάρχει. Και αυτό στην ίδια κατάσταση, ερημωμένο αλλά τουλάχιστον περιφραγμένο, και με την ομάδα του ΑΟ Μελισσίων που το είχε ώς έδρα, ούτε αυτή να υπάρχει. Βρίσκεται σε ένα πολύ όμορφο μέρος μεταξύ του ποταμού και της πλαγιάς του βουνού, ενώ για να φτάσει κανείς εκεί διανύει μια πολύ όμορφη διαδρομή.
Γήπεδο Ζαχλωριτίκων
Σε τραγική και άθλια κατάσταση το γήπεδο των Ζαχλωριτίκων, η φυσική έδρα του τοπικού Ηρακλή, ο οποίος εδώ και περίπου 15 χρόνια απέχει από τα ερασιτεχνικά δρώμενα. Σπασμένοι πάγκοι, κάτι που θυμίζει αποδυτήρια και ένα τέρμα προς την πάνω πλευρά να θυμίζει ότι εκεί κάποτε υπήρχε γήπεδο. Μπάζα και σκουπίδια στο κέντρο, ένας χώρος που στην κυριολεξία θύμιζε χωματερή. Το γήπεδο βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα έξω από το Διακοπτό, ενώ για να φτάσεις εκεί ακολουθείς την παλιά εθνική οδό Αιγίου-Διακοπτού και στρίβεις μετά την μεγάλη γέφυρα αριστερά, ακολουθώντας τον στενό δρόμο ανάμεσα στις ελιές.
Γήπεδο Βαλιμιτίκων
Ένα από τα πιο ξακουστά γήπεδα της Αιγιαλείας, στην περιοχή των Βαλιμιτίκων, στον δρόμο που πάει για την Τέμενη Αιγίου. Ένα γήπεδο σε μια πανέμορφη τοποθεσία δίπλα στην παραλία των Βαλιμιτίκων, το οποίο πριν 15 χρόνια φιλοξενούσε αγώνες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Μια μικρή τσιμεντένια κερκιδούλα που είχε φτιαχτεί υπάρχει ακόμα, όπως επίσης και το ένα τέρμα προς την περιοχή του δρόμου που φτάνεις στην είσοδο του γηπέδου. Αποδυτήρια και πάγκοι σε τραγική κατάσταση, με το γήπεδο πλέον να θυμίζει κάτι χειρότερο από τις παλιές “αλάνες” που ξέραμε. Δύο στήλοι για beach volley και λίγη άμμος, θυμίζουν σε αυτό κάτι από αθλητισμό…
Γήπεδο Νικολείκων
Το γήπεδο Νικολείκων βρίσκεται 10 χιλιόμετρα έξω από το Αίγιο, ανάμεσα στο χωριό Νικολείκα και Ροδιά. Ένα γήπεδο που το χαρακτήριζαν τα εξαιρετικά αποδυτήρια για την εποχή του, τα οποία ήταν πραγματικά “κόσμημα”. Μεγάλο σε διαστάσεις, κανονικό που λέμε γήπεδο, το χρησιμοποιούσε ως έδρα η Νίκη Νικολεϊκων, η τοπική ομάδα της περιοχής. Υπήρχαν κάποιες χρονιές λίγο πριν την πλήρη εγκατάλειψη του, που το χρησιμοποίησε σαν έδρα η Θύελλα Αιγίου, γύρω στο 2003, στα πρώτα χρόνια που η Αιγιώτικη ομάδα παρουσιάστηκε στα ποδοσφαιρικά δρώμενα.
Γήπεδο Δημητρόπουλου
Ένα γήπεδο που ναι μεν είναι “ξεχασμένο” αλλά είναι ένα μικρών διαστάσεων στολίδι, έτοιμο να χρησιμοποιηθεί από οποιαδήποτε ομάδα. Αγωνιστικός χώρος με φυσικό χορτάρι, που τουλάχιστον στο μάτι μας και χωρίς να τον πατήσουμε, φάνηκε εξαιρετικός. Το χρησιμοποίησε κατά καιρούς ώς έδρα η Θύελλα Αιγίου αλλά και ο Μέγας Αλέξανδρος Αιγίου και ίσως και γύρω ομάδες τις περιοχής που πιθανότατα δεν γνωρίζουμε. Το μοναδικό γήπεδο που βρήκαμε σε μια τόσο καλή κατάσταση, το οποίο όμως δυστυχώς παραμένει ανενεργό και ξεχασμένο. Βρίσκεται λίγο πριν το Αίγιο, κοντά στην περιοχή της Ροδοδάφνης, προς το Δημητρόπουλο.
Γήπεδο Σελλών
Σε ύψος περίπου 500 μέτρων στο βουνό Παναχαϊκός και πάνω από το χωριό Σελλά, βρίσκεται το τοπικό γήπεδο, το οποίο χρησιμοποιούσε σαν έδρα η ομάδα των ΑΟ Σελλών. Σε ένα μαγευτικό σημείο, ένα μικρών διαστάσεων γήπεδο, είναι πλέον στην πλήρη εγκατάλειψη και πραγματικά στέκεται και αυτό σαν “φάντασμα” στον χώρο, στο όλο συννεφιασμένο τοπίο που παρουσιάζει η όλη περιοχή. Εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια, το γήπεδο έχει εγκαταλειφθεί και δεν φιλοξενεί αγώνες.
Γήπεδο Απιδεώνας
Στην διαστάυρωση απέναντι από το γήπεδο του Λάππα και στον δρόμο προς το Καγκάδι, υπάρχει το χωριό της Απιδεώνας, στο οποίο πριν την είσοδο του υπάρχει το ερημωμένο γήπεδο της περιοχής. Η φυσική έδρα της ομάδας των Ποντίων Απιδεώνας, το οποίο φιλοξένησε κατά καιρούς και αγώνες της ομάδας του ΑΟ Καγκαδίου, στέκεται πλέον σαν “φάντασμα” ανάμεσα στα υψηλά ιδιόμορφα δέντρα που υπάρχουν πίσω από το ένα τέρμα προς την πλευρά των αποδυτηρίων. Έχει να χρησιμοποιηθεί για πάνω από 20 χρόνια.
Γήπεδο Άρλας
Το μικρών διαστάσεων γήπεδο “κλουβί” της Άρλας, βρίσκεται δεξιά λίγο πριν την είσοδο του χωριού από τον δρόμο που έρχεται από την Άνω Αχαϊα. Αποτελούσε την φυσική έδρα του ΑΟ Άρλας, ενώ πλέον το χωριό εδώ και κάποια χρόνια είναι και αυτό χωρίς ομάδα, με το γήπεδο να μένει έρημο για περίπου μια δεκαετία. Ακόμα και αν αποφασιζόταν να φτιαχτεί κάποια στιγμή με συνθετικό ή φυσικό χλοοτάπητα, θα αποτελούσαν μεγάλο πρόβλημα οι διαστάσεις του, αφού είναι εξαιρετικά μικρό.
Γήπεδο Ερυμάνθειας
Ένα από τα πιο ιστορικά γήπεδα που επισκεφθήκαμε, στην περιοχή της Ερυμάνθειας, στο δρόμο προς το χωριό Καλέτζι. Ένα γήπεδο που έχει να αγωνισθεί ομάδα πάνω από 30 χρόνια και που το χρησιμοποίησαν σαν έδρα η ΑΕ Τριταίας (Ερυμάνθειας), ο ΑΟ Σταυροδρομίου και ο Πηνειός Κάλφα, ομάδες που μετέπειτα ενώθηκαν και δημιούργησαν τον Τριταιϊκό. Πραγματικά μείναμε άφωνοι για ένα γήπεδο που ελάχιστοι γνωρίζουν, ίσως μόνο οι πιο παλιότεροι και φυσικά οι κάτοικοι της εκεί περιοχής. Με αποδυτήρια για την εποχή του αρκετά καλά, τα οποία πλέον και αυτά είναι σε τραγική κατάσταση. Από τα γήπεδα που εντυπωσιαστήκαμε, ένα πραγματικά “ιστορικό μνημείο”.
Γήπεδο Φαραϊκού
Η φυσική έδρα του Φαραϊκού λίγο έξω από το χωριό Φαραί, αποτελεί πλέον ένα γήπεδο που γίνονται προπονήσεις σκοποβολής από τον Αθλητικό Σκοπευτικό Όμιλο Δυτικής Ελλάδας. Μάλιστα εκεί θα φιλοξενηθεί και Πανελλήνιο πρωτάθλημα σκοποβολής, με την συμμετοχή 120 περίπου αθλητών. Ένα γήπεδο που τουλάχιστον έχει αξιοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο και δεν στέκει ερημωμένο και “στοιχειωμένο” όπως τα περισσότερα ξερά. Συναντήσαμε και συνομιλήσαμε με ανθρώπους του Αθλητικού Σκοπευτικού Ομίλου, οι οποίοι μας προσκάλεσαν μια άλλη μέρα να πάμε για σκοποβολή !!
Γήπεδο Μαζαρακίου
Ανενεργό εδώ και περίπου μια πενταετία είναι και το γήπεδο του Μαζαρακίου, το οποίο αποτελούσε στολίδι για την περιοχή και πλέον βρίσκεται και αυτό στην εγκατάλειψη. ΑΕ Μαζαρακίου, Ωλενιακός, Κεραυνός Μιτόπολης, Άρης Σουδεναιϊκων και Πείρος Ισώματος ήταν μερικές από τις ομάδες που χρησιμοποίησαν το γήπεδο ως έδρα τους, τα χρόνια που ήταν ενεργό με τον συνθετικό χλοοτάπητα, με τις τέσσερις πλέον από αυτές να μην υπάρχουν και μαζί τους να μην υπάρχει και κάποιος άλλος σύλλογος να το εκμεταλλευτεί και αυτό να αργοσβήνει μέρα με την μέρα.
Γήπεδο Πέττα
Η φυσική έδρα της Δόξα Πέττα, ένα γήπεδο σε εξαιρετική τοποθεσία στο ύψωμα δίπλα από τον δρόμο που οδηγεί στο χωριό, παραμένει και αυτό χωρίς ομάδα και ανεκμετάλλευτο. Μεγάλων διαστάσεων, με πολύ καλά αποδυτήρια και είσοδο από τον δρόμο, στην οποία υπήρχε ακόμα και μπάρα (σπασμένη πλέον) για να μην μπορεί να εισέλθει κάποιος σε αυτό χωρίς άδεια. Ένα γήπεδο με όλες τις προυποθέσεις να γίνει ένα “στολίδι” της περιοχής, “μαραζώνει” και αυτό όπως τόσα άλλα, περιμένοντας κάποια στιγμή να ξαναπάρει ποδοσφαιρική ζωή. Πρέπει να είναι τουλάχιστον για μια δεκαετία ανενεργό.
Γήπεδο Σταροχωρίου
Πραγματική θλίψη, για ένα υπέροχο γήπεδο, σε μια όμορφη τοποθεσία, με εξαιρετικά αποδυτήρια, το οποίο “μαραζώνει” χωρίς λόγο, αφού και ομάδα έχει η περιοχή και ο χώρος υπάρχει για να μπορέσει να στεγάσει τα “παιδιά” της. Συναντήσαμε και μας βοήθησε να το βρούμε τον μέχρι πρότινος παράγοντα της ΑΕ Σταροχωρίου Γιώργο Κατσαίτη, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά, ο οποίος με την σειρά του μας τόνισε ότι κάτι πρέπει να γίνει ώστε ο χώρος να ξαναπάρει ζωή και να φιλοξενήσει την ομάδα. Πραγματικά άξιο απορίας πως οι υπεύθυνοι δεν μπορούν να δούν ότι πρέπει να επενδύσουμε στον αθλητισμό και ειδικά σε έτοιμους χώρους που μπορούν να φτιαχτούν πανέμορφα και άκρως λειτουργικά γήπεδα. Το γήπεδο βρίσκεται σχεδόν δίπλα από την παλιά 111, στην περιοχή του Σταροχωρίου, και είναι αρκετά προσβάσιμο στους επισκέπτες. Για πάνω από μια δεκαετία, παραμένει και αυτό ανενεργό.
Γήπεδο Σταυροδρομίου
Το γήπεδο Σταυροδρομίου ανήκει και αυτό σε αυτά που δεν γίνονται πλέον αγώνες, παρά το γεγονός ότι με μικρές βελτιώσεις μπορούν να φιλοξενηθούν τα πρωταθλήματα. Εξάλλου δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τα τελευταία παιχνίδια εκεί. Ο ΑΟ Τριταίας που στην ουσία είναι η φυσική του έδρα, επιλέγει να παίζει στην Πάτρα ώστε να εξυπηρετούνται οι Πατρινοί ποδοσφαιριστές, απόλυτα λογικό εν μέρει αλλά που επί της ουσίας “ερημώνει” το γήπεδο. Είναι και η απόσταση “απαγορευτική” για κάποιους να παίξουν εκεί, αφού μιλάμε για ένα γήπεδο που βρίσκεται τουλάχιστον 35-40 χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Η περίφραξη του γηπέδου προς τον δρόμο και στην περιοχή του κόρνερ, έχει πέσει και θέλει επιδιόρθωση. Σε κακή κατάσταση και τα αποδυτήρια. Ο ΑΟ Τριταίας και η Θύελλα Σκιαδά, είναι δύο ομάδες που το χρησιμοποίησαν ώς έδρα τα πρόσφατα χρόνια, τουλάχιστον για τους αγώνες τους.
Γήπεδο “Τάκη Σπυρόπουλου” – Άγιος Στέφανος
Ένα γήπεδο που δεν ανήκει στην κατηγορία του άρθρου, αλλά κρίναμε χρήσιμο να το συμπεριλάβουμε ώστε να το μάθουν αρκετοί που μπορεί να μην γνωρίζουν την ύπαρξη του. Μιλάμε για ένα ιδιόκτητο γήπεδο, λίγο μετά τις φυλακές του Αγίου Στεφάνου στην περιοχή της ΒΙΠΕ, το οποίο ανήκει στην ιδιοκτησία του αείμνηστου παλαίμαχου ποδοσφαιριστή Τάκη Σπυρόπουλου, στο οποιό μέσα υπάρχει και η οικία του. Έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς φιλικούς αγώνες παλαιμάχων και τουρνουά στην μνήμη του Τάκη Σπυρόπουλου. Ένα μικρό “στολίδι”.
