Αναδεικνύεται και πάλι σε «πύλη εξόδου» δεχόμενη ανησυχητικά αυξανόμενη πίεση από ομάδες που συρρέουν καθημερινά
Χωρίς περιπολικά έχει μείνει στην ουσία εδώ και μερικά 24ωρα η Ειδομένη, τη στιγμή που οι προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές, τα αιματηρά επεισόδια και η εγκληματικότητα ολοένα και αυξάνονται.
Η κοινότητα της Ειδομένης μέχρι πριν από τρεις ημέρες είχε στη διάθεσή της τρία περιπολικά της Ελληνικής Αστυνομίας. Όμως, στο πλαίσιο εφαρμογής μέτρων για την Covid-19 και τα τρία περιπολικά τέθηκαν από την Τρίτη στη διάθεση του υγειονομικού «πολέμου»: το ένα για ελέγχους στο πρατήριο ΕΚΟ και τα άλλα δύο στην ευρύτερη περιοχή του Ανθόφυτου. Η συνέπεια της αλλαγής στις περιπολίες στην Ειδομένη για τα θέματα covid έχει αναστατώσει την Τοπική Κοινότητα, καθώς μόλις τη Δευτέρα σημειώθηκαν αιματηρές συμπλοκές, κυρίως Αφγανών και Πακιστανών, κοντά στο σημείο όπου βρισκόταν ο παλιός καταυλισμός της Ειδομένης.
Ο «πονοκέφαλος» όμως για τους κατοίκους της περιοχής, δεν σταματά εδώ. Η Ειδομένη αναδεικνύεται και πάλι σε «πύλη εξόδου», δεχόμενη ανησυχητικά αυξανόμενη πίεση από ομάδες που συρρέουν καθημερινά και χωρίς να τηρούνται τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για τον κορωνοϊό, ιδιαίτερα τώρα που βελτιώθηκε ο καιρός. Μόνο την Τρίτη οι αστυνομικοί της Βόρειας Μακεδονίας επαναπροώθησαν στη χώρα μας 300 άτομα που είχαν περάσει παράνομα τη μεθoριακή γραμμή.
Το φαινόμενο αυτό, είναι σχεδόν καθημερινό: η τακτική «push-back» ακολουθείται συνεχώς από τους Σκοπιανούς, καθώς από τη στιγμή που εντοπίζονται μετανάστες που έχουν μπει από τα ορεινά περάσματα της Ειδομένης συλλαμβάνονται και επαναπροωθούνται στη χώρα μας. Η πόρτα του αγκαθωτού φράχτη ανοίγει συχνά και, όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες-ντοκουμέντο που αποκαλύπτει το ThessToday.gr, μετανάστες επιστρέφουν κατά «μπουλούκια», με τους περισσότερους να μη φορούν μάσκες και να μην τηρούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.
«Έχουμε πάλι πρόβλημα, ειδικά τώρα που δεν έχουμε και περιπολικά. Έρχονται στην Ειδομένη με τρένα και με τα πόδια και περιμένουν κρυμμένοι στα χωράφια την ευκαιρία για να διαβούν τον φράχτη», ανέφερε στο ThessToday.gr η Κοινοτάρχης, Ξανθούλα Σουπλή, «κρούοντας» παράλληλα το καμπανάκι για την αύξηση στις κλοπές. «Πολλά από τα άτομα που βρίσκονται ήδη εδώ και μέρες στην περιοχή, έχουν ξεκινήσει να πεινάνε, με αποτέλεσμα να σημειώνονται διαρκώς κλοπές. Ανοίγουν σπίτια, κάθονται στα αμπέλια και πετάνε πέτρες στους ιδιοκτήτες ενώ προσπαθούν να τρυπήσουν τον φράχτη για να περάσουν στο άλλο κράτος. Είμαστε αγροτική περιοχή κυρίως, οι άνθρωποι βγάζουν τα προς το ζην από τη γη τους και πλέον φοβούνται να τη σκαλίσουν», επεσήμανε η κυρία Σουπλή, κάνοντας λόγο παράλληλα για «ανεπαρκή αστυνομική δύναμη για την προστασία των κατοίκων».
Μέσα στο Σαββατοκύριακο υπήρχαν τουλάχιστον 20-25 άτομα στο νεκροταφείο του χωριού, καθώς και στο αντλιοστάσιο. «Οι μόνοι που έχουν απομείνει για την ασφάλεια των συνόρων είναι τα λιγοστά μέλη της Frontex, αλλά όπως φαίνεται δεν αρκούν», σημείωσε.
Πώς φτάνουν στην Ειδομένη
Το σκηνικό είναι παρόμοιο με αυτό των προηγούμενων χρόνων οπότε οι μετανάστες επέλεγαν τη «βαλκανική διαδρομή» προς τη Βόρεια Ευρώπη. Σύμφωνα με πληροφορίες του ThessToday.gr ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων-μεταναστών ταξιδεύει με τρένα σε καθημερινή βάση από τη Θεσσαλονίκη προς τα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία. Οι μετανάστες επιβιβάζονται κρυφά στα εμπορικά τρένα από τη δυτική Θεσσαλονίκη με στόχο την άφιξή τους στην Ειδομένη, όπου λίγο πριν σταματήσει το τρένο εκείνοι πηδάνε από αυτό προσπαθώντας να διαφύγουν τη σύλληψη. Το δρομολόγιο όμως για αυτούς αποτελεί ζήτημα ζωής ή θανάτου, καθώς τρυπώνουν ανάμεσα στα βαγόνια με κίνδυνο στη διαδρομή να γλιστρήσουν και να κομματιαστούν στις ράγες.
Κάποιοι άλλοι φτάνουν με λεωφορεία στο Πολύκαστρο και στη συνέχεια κατευθύνονται με ταξί προς τα σύνορα, ενώ αρκετές ομάδες επιλέγουν να προσεγγίσουν το σημείο ακόμη και με τα πόδια. Είναι χαρακτηριστικές οι φωτογραφίες του ThessToday.gr από το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, καθώς επιβεβαιώνουν ότι οι εικόνες επαναλαμβάνονται.
Ομάδες 25 ατόμων κατευθύνονται προς τα χωράφια ώστε να βρουν την επαφή με τον «σύνδεσμό» τους από τη Βόρεια Μακεδονία, περιμένοντας την κατάλληλη χρονική στιγμή για να περάσουν στην άλλη πλευρά και να συνεχίσουν το ταξίδι στην ελπίδα: να φτάσουν σε κάποια από τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης.
