Σήμερα είναι ημέρα μνήμης, ημέρα τιμής σε νέες και νέους που ζήτησαν το αυτονόητο, ευπρεπή εργασία για να ζήσουν,, ελευθερία έκφρασης και μόρφωση.
Το σύνθημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973 ”Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία” με τρεις λέξεις τα λέει όλα. Σήμερα δυστυχώς στο τρίπτυχο αυτό εξακολουθούμε να μην είμαστε ικανοποιημένοι και στις τρείς παραμέτρους και δυστυχώς οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες αν δεν προτάξουμε με ομοψυχία μια στρατηγική αναπτυξιακή με συνεχείς εκπαίδευση και άνοδο των δεξιοτήτων των πολιτών αλλά και με ελευθερία έκφρασης.
Πάντοτε ήμουν από αυτούς που δεν μου άρεσε να φιμώνεται κανείς ακόμα και αν στρέφεται εναντίον μου ακόμα και αν κάποιοι τον χαρακτηρίζουν ως ΄΄γραφικό΄΄ ή περιθωριακό. Στο τέλος αρκετές φορές ή μη γραφικοί ξεπερνιούνται από την ιστορία και οι γραφικοί δικαιώνονται. Στο περιθώριο της ζωής δεν μπαίνει κανείς αυτοβούλως.
Οι κοινωνικές ανισότητες εξακολουθούν να υπάρχουν πιο καλά μεταμφιεσμένες κάτω από τον μανδύα της σημερινής υπερπροσφοράς υλικών αγαθών και του ψευδο καταναλωτισμού. Εκεί κρύβεται η υπερχρέωση όλων των μορφών και η πλήρης εξάρτηση.
Η προσπάθεια της Πολιτείας είναι να τις αμβλύνει και να προσφέρει ίσες ευκαιρίες και ισονομία παντού, ελευθερία έκφρασης αλλά και ο πολίτης ταυτόχρονα θα πρέπει να καταβάλει συνεχείς προσπάθειες βελτίωσής του σε όλα τα επίπεδα.
