Στην Ευρώπη πεθαίνουν οι ευπαθείς ομάδες από τον κορωνοιό και διαλύεται η μικρομεσαία οικονομία και ταυτόχρονα στη Μεσόγειο Θάλασσα πνίγονται αυτοί που μέσω παράνομων και αδίστακτων διακινητών επιθυμούν να έρθουν στην Ευρώπη.
Το βίντεο που είδαμε στο διαδίκτυο από το σκάφος ”open arms” μια ΜΚΟ που σώζει ζωές στα όρια βέβαια της νομιμότητας, δείχνει μια τραγική μητέρα που έχασε ένα της παιδί από τα δύο που είχε μαζί να κλέει γοερά.
Μα σε τι κόσμο ζούμε; Γιατί οι κυβερνήσεις των χωρών αναχώρησης των πλοιαρίων σε συνεργασία με την Ε.Ε. δεν μπορούν να παρέμβουν ουσιαστικά στην αναχώρηση των σκαφών πριν γίνει το κακό; Τόσο μεγάλη η διαφθορά που κλείνει τα μάτια στις κατά τόπους αρχές ή απλά οι εκεί κυβερνήσεις έχουν ερμητικά κλειστά τα μάτια; ή απλά αδιαφορούν; ή είναι ένα μέσω πίεσης για να λάβουν και άλλα χρήματα; Όποια και να είναι η απάντηση αδυνατώ να κατανοήσω ότι στην εποχή των δορυφόρων όπου βλέπουν και τι τρώμε και τι λέμε, στην εποχή των λοκ ντάουν που δεν περνά κουνούπι στις ώρες απαγόρευσης πως είναι δυνατόν να ξεκινούν μεγάλα σκάφη με εκατοντάδες άτομα σε απελπιστική κατάσταση θύματα των εκμεταλλευτών τους (στους οποίους έχουν δώσει όσα χρήματα είχαν μαζέψει μια ζωή και θεός ξέρει και τι άλλο!) για να φθάσουν μετά από πολύωρο ταξίδι με κίνδυνο της ζωής τους στην ”γη της επαγγελίας” και του ”κορονωιού”.
Δεν επιθυμώ να κατηγορήσω την γνωστή ”σαλιγγαροταχύτατη ευρωπαϊκή βαβέλ” ή τις επι τόπου ”δημοκρατικές” κυβερνήσεις απλά αναδεικνύω μια ακόμα αντίφαση του παράλογου σήμερα γεωπολιτικού συστήματος μέσα στο οποίο είμαστε παρατηρητές.